Anina stelt 'Private City' van Geert Wachtelaer voor

Op donderdag 28 december wordt de tweede tentoonstelling van het online kunstproject Anina (Antwerp Internet Art) gelanceerd. De Aalsterse kunstenaar Geert Wachtelaer stelt dan zijn videoproject 'Private City' voor. De online tentoonstelling loopt twee maand en gaat op 28 december om 20 uur online. De vernissage heeft plaats in het Antwerpse Pershuis aan de Grote Markt.


Geert Wachtelaer is een experimenteel video- en filmkunstenaar. Hij studeerde aan het Rijksinstituut voor Toneel en Cultuurspreidingstechnieken (RITS) en zijn werken concentreren zich vooral op universele menselijke ervaringen - geboorte, dood, het ontvouwen van het bewustzijn - en hebben wortels in psychoanalytische gronden. Geert Wachtelaer is actief met multimedia projecten, audiovisuele kunsten en filmregie.



"Veel kunstenaars zijn er zich van bewust dat ze werken voor de musea van morgen," aldus Geert Wachtelaer. "Anderen dromen van een kunst zonder museum die niet gericht is naar de toekomst. Ze zenden hun werk de wereld in, naar een cocktaillounch in New York, internationale festivals, een gewijde ruimte of een vuile muur ergens in Parijs."



De kunstenaar heeft al aan ettelijke projecten gewerkt in binnen- en buitenland, maar treedt  met 'Private City' voor het eerst uit het underground circuit. "Het project 'Private City' is eerder een documentaire dan videokunst," merkt hij op. "Het is een audiovisueel onderzoek en een uiting van lateraal denken. De dans in 'Private City' staat tegendraads op de steriliteit van de rechtlijnige opéénvolgende shots van stadsobjecten."



De term 'privéstad' betekent voor Geert Wachtelaer het ontdekken van verborgen of onontdekte gebieden van een stad. "Hier ontdekt men de rand van het postmodernisme," stelt hij. "Het dansende lichaam is hier een instrument. Dansen voor iemand, is altijd heel sterk aanwezig. Publiek is nodig om deze dans te kunnen overbrengen. Al is het dit keer een camera als publiek. Een butoh-performer is heel sterk gefocust. Hij is zich volledig bewust van de ruimte en het publiek."



'Private City' is het begin van een reeks van videoprojecties die zich volgens Geert Wachtelaer in een soort van tegenrotatie beginnen te ontrollen. "Uit deze zachte, gracieuse, respectvolle benadering springt niet meteen de essentie van de elementen naar voor, maar krijgen details de kans om zacht, maar suggerend naar voren te treden," stelt hij. 'Private City' kwam tot stand in samenwerking met Emilie De Vlam (dans en choreografie) en Lisa Gilbert (narratieve stem).



Geert Wachtelaer nam in het verleden met zijn kunstprojecten deel aan evenementen in Parijs, Metz, Lyon en Aix-en-Provence (Frankrijk), Chicago en Syracuse (Verenigde Staten), Buenos Aires (Argentinië), Ferrara, Prato en Bari (Italië), Malmöe (Zweden), Gijon (Spanja), Ankara (Turkije), Athene (Griekenland), Szczecin (Polen), Santiago (Chili) en Neubrandenburg (Duitsland). In eigen land werkte hij mee aan projecten in Antwerpen, Brussel, Brugge, Sint-Niklaas, Postel en Deurle.



Anina is een online kunstproject (www.anina.be) dat zes keer per jaar een kunstenaar of een groep kunstenaars aan bod laat komen met werken die origineel voor het internet zijn gemaakt. Anina heeft dan ook de bedoeling een bijzonder brede waaier van internetkunst aan bod te laten komen en de bezoeker een eigen portfolio met originele online kunst aan te bieden. Anina is een project met Antwerpse wortels, maar richt zich zowel tot Antwerpse, Belgische als internationale kunstenaars en een zo breed mogelijk publiek.

Saatchi opent website voor jonge kunstenaars

Kunstverzamelaar Charles Saatchi heeft een website gelanceerd waar kunststudenten hun werk kunnen tonen. Een aantal van de deelnemers zou inmiddels al werken hebben kunnen verkopen. Het is volgens het persbureau Reuters een teken dat het internet ook de geplogenheden binnen de kunstwereld begint te veranderen.

"Verzamelaars zeggen dat ze minder tijd hebben om naar galerijen en tentoonstellingen te reizen om zelf nieuw werk te bekijken, terwijl beloftevolle schilders en beeldhouwers het bijzonder moeilijk vinden om tussen het steeds groeiend aanbod op te vallen," aldus het persbureau. "Voor velen is het internet het ideale antwoord op die problemen."

Reuters stelt dat het internet aan duizenden kunstenaars en kandidaat-kopers een gemakkelijke en een goedkope toegang biedt en voor de kunstenaars ook een wereldwijde sociale netwerking kan aanbieden. Ook de beroemde verzamelaar Charles Saatchi heeft nu een website gelanceerd door meer dan tweeduizend kunststudenten. "Het heeft iets opwindends om het werk van die jonge kunstenaars te zien, zelfs nog voordat ze in hun school hebben tentoon gesteld," aldus Saatchi.

De website Stuart (Student Art) is een link van zijn belangrijkste galerij-adres www.saatchi-gallery.co.uk. Saatchi heeft echter beloofd om zelf minstens een jaar lang niets van de nieuwe website te kopen, zodat Stuart een meer onafhankelijk statuut zou kunnen krijgen. Sommige kunstenaars hadden binnen de twee weken al een koper gevonden, hoewel ze eerder al lange tijd ook een eigen website hadden.

Verzamelaar Bernard Jacobson kocht een werk van de website zonder het in levende lijve gezien te hebben. "Dit is niet mijn gewoonte," vertelde hij. "Maar door mijn drukke bezigheden heb ik geen tijd meer om langs alle academies te gaan, zoals ik dat vroeger gewend was te doen. Dit is een manier om toch op de hoogte te blijven."

Olivier Varenne, adviseur voor een Australisch museum, stelde echter dat hij het internet vaak gebruikte om aan research te doen, maar nooit een werk zou kopen zonder het ook eerst in levende lijve gezien te hebben. "Het internet is een goed instrument om kunstenaars te volgen en nieuwe boeiende figuren te ontdekken," benadrukte hij. "Maar wie een werk wil kopen, wil het ook eerst in het echt zien."

De interesse in Stuart is zo groot geweest dat de website enkele dagen geleden crashte, nadat ze op één dag tijd meer dan zes miljoen bezoekers had aangetrokken.

Kassel heeft nog altijd geen Documenta-hal

Over een half jaar gaat in het Duitse Kassel het vijfjaarlijkse kunstevenement Documenta 12 van start, maar curator Rogel M. Buergel heeft nog altijd geen nieuwe tentoonstellingsruimte. Het Fridericianum, normaal het centrum van het evenement, past nog slechts als nevenlocatie in Buergels visie. Ook een industriele omgeving kan volgens de curator niet meer als locatie voor de kunst van de éénentwintigste eeuws. Er blijft dan ook niets anders over dan de bouw van een nieuw kunstpaleis, maar dan een paleis dat niet voor de eeuwigheid is gebouwd. Op het einde van het evenement moet het immers opnieuw verdwijnen.

De curator heeft zelf gekozen voor een tijdelijk hoofdkwartier van Documenta 12. "Als kind was ik gek van opgeblazen ballonnen," motiveert hij die keuze in de Hessischer Rundfunk Online. "Na enkele dagen waren ze echter weer heel gewoon en daarna verschrompelden ze helemaal. Zoiets wil ik niet." Locatie voor het nieuwe kunstpaleis wordt alvast het Karlsauepark. Op uitzondering van de architect weet op dit ogenblik echter nog niemand hoe de kunsthal er zal uitzien. Een naam doet al echter de ronde. Het zou een Glaspaleis of Kristalpaleis moeten worden.

Naar eigen zeggen wil Buergel in de kunsthal de meer dan een half miljoen bezoekers op een waardige manier te ontvangen en elke afzonderlijke ruimte tot zijn recht te laten komen. Driekwart van het Documenta-gebeuren zal plaats vinden in dat nieuwe kunstpaleis, dat zich volgens de curator echter niet op de voorgrond mag dringen. "Het gebouw blijft op de achtergrond," benadrukt Buergel. "Het is gezichtsloos tegenover de kunst."

Bertram Hilgen, oberbürgermeister van Kassel en voorzitter van het Documenta-comité, zegt er alle vertrouwen in het hebben dat het Glaspaleis tijdig klaar zal zijn, ondanks de krappe deadlines. In totaal is er 12.000 vierkante meter tentoonstellingsruimte nodig. Het complex zal een investering vergen van drie miljoen euro. Dat kan echter niet gedragen worden door het officiele Documenta-budget, dat negentien miljoen bedraagt. Buergel wil het project financieren vanuit zijn eigen budget van vier miljoen euro. Dat is nog niet volledig rond, maar Saab heeft alvast een bijdrage geleverd en ook andere partijen zouden interesse hebben om in te stappen.

Documenta Kassel loopt van 16 juni tot 23 september 2007. Meer informatie is te verkrijgen op de website www.documenta.de.

MUHKA bekijkt fenomeen projectie

Tot 25 februari loopt in het Museum voor Hedendaagse Kunsten Antwerpen (MHUKA) de tentoonstelling ‘The Projection Project: Durven Denken, Durven Dromen’. Daarbij wordt door de curatoren Mark Kremer, Edwin Carels en Dieter Roelstraete aandacht besteed aan het fenomeen van de projectie. Het project bestaat uit een tentoonstelling, een publicatie en een filmprogramma.



“Terwijl de digitale revolutie ervoor zorgt dat media zoals dia- en filmprojectie in onbruik raken, blijken projectietechnieken voor kunstenaars echter steeds belangrijker te worden,” aldus de curatoren. “Ze helpen immers tegemoet te komen aan de behoefte om letterlijk, maar ook figuurlijk, vooruit te blikken.”

Ze voegen er aan toe dat projectie door hen niet louter bekeken wordt als een technologie waarvan kunstenaars zich bedienen, maar veeleer als een begrip dat ook andere betekenissen heeft. “Zo kunnen ook gevoelens geprojecteerd worden en gaat projectie ook over het vooruitblikken naar de toekomst,” benadrukken de curatoren.

Ook merken de organisatoren op dat het MUHKA met dit project voor her eerst in zijn geschiedenis voluit als museum voor beeldende kunst en beeldcultuur naar buiten treedt. “Waar in de tentoonstelling geen enkele ratelende projector aanwezig is, komt projectie in zijn technische hoedanigheid extensief aan bod in het filmluik, dat plaats heeft in MUHKA-Media (Fotomuseum).”

‘The Projection Project’ is dan ook een zeer divers gebeuren, met heel uiteenlopende vormen en onderwerpen. Bovendien heeft het ook een zekere luchtigheid die in veel tentoonstellingen achterwege blijft. Bovendien schrikt het museum er ook niet voor terug om een unieke verzameling projectie-apparatuur, enkele jaren geleden overgekocht uit een nalatenschap van een collectioneur, aan het publiek te tonen.

Meer informatie over ‘The Projection Project’ kan verkregen worden op de website www.muhka.be.

Het Paleis begint nomadenbestaan

Het Antwerpse kindertheater Het Paleis gaat van start met een Nomadenbus. Actrice An De Donder trekt daarbij daadwerkelijk met een bus door Vlaanderen - en wellicht ook Nederland - om op diverse locaties kleine producties te brengen. Aan het concept van de inhoud van deze mobiele theatervoorstelling wordt nog volop gewerkt.

"Een herschikking van de Vlaamse overheidssubsidies, waardoor wij minder financiele middelen ter beschikking hebben gekregen, verplichtte ons om creatief om te springen met onze programmering," verduidelijkte algemeen directeur Barbara Wyckmans de achtergrond van het project. "Onze keuze viel daarbij onder meer op het uitwerken van een aantal kleinschalige projecten."

Tijdens de voorstelling van de jaarwerking van Het Paleis noemde ze het Nomadenbus-project een echte stopcontactproductie, waarbij men spreekwoordelijk alleen maar elektrische stroom nodig heeft om met een voorstelling te beginnen.

"In dit geval besloten we van de vervoersmaatschappij De Lijn een oude lijnbus te kopen, zodat An De Donder het hele Vlaamse land kan rondrijden en op de speelplaatsen van scholen in dat mobiele theatertje een productie te brengen," aldus nog Barbara Wyckmans. "Maar een dergelijke aanpak maakt het ook mogelijk om ook andere locaties te bespelen."

Inhoudelijk ligt het project nog niet vast. "Ik denk er vooral aan om vooral met beeld en klanken te werken," stipt An De Donder aan. "Woorden zullen er wellicht veel minder aan te pas komen. Maar ik overweeg ook om er eventueel een zandbak in te plaatsen en daar een aantal dingen mee te doen."

Studio 100 herneemt 'De Drie Biggetjes'

Volgend voorjaar brengt Studio 100 in de Ethias-Arena in Hasselt en de Lotto-Arena van het Sportpaleis Antwerpen een herneming van de musical 'De Drie Biggetjes' met K3. In 2003 werd de musical voor het eerst opgevoerd en haalde toen meer dan 140.000 toeschouwers. Daarmee werd 'De Drie Biggetjes' één van de meest succesvolle Vlaamse musicals.




"Karen Damen, Kristel Verbeke en Kathleen Aerts nemen uiteraard hun hoofdrol opnieuw op," aldus regisseur Gert Verhulst. "Maar ook de rest van de cast keert grotendeels opnieuw terug op het podium. Alleen Peter Thyssen krijgt bij de drie wolven twee nieuwe gezellen, namelijk Aron Wade en David Michiels."

Ook de show blijft nagenoeg identiek als drie jaar geleden. "Maar met de Lotto Arena in de plaats van de Antwerpse Koningin Elisabethzaal hebben we grotere accommodatie op de kop kunnen tikken," benadrukt Gert Verhulst. "Daarom hebben we er een groter showelement ingebracht."

De musical is geinspireerd op het bekende sprookje, maar in de musicalversie stuurt de Grote Boze Wolf zijn drie zonen erop uit om de drie biggetjes te vangen. De muziek werd gecomponeerd door Johan Vanden Eede, die daarbij een mengeling maakt van countrymelodieen (de drie biggetjes), ruigere blues (boze wolf) en popnummers (jonge wolven). Het koor en orkest wordt geleid door Steven Mintjens.

In Hasselt hebben er in totaal drie voorstellingen plaats op 24 en 25 maart, terwijl op 14 en 15 april in Antwerpen nog eens vier opvoeringen zijn voorzien. Meer informatie over het evenement kan verkregen worden op www.studio100.be.

Hommage aan Maurice Béjart

Maurice Béjart viert zijn gouden jubileum als choreograaf. Dat wordt in Antwerpen in de kijker gezet met twee hommage-voorstellingen die samen het beste uit de lange en rijke carrière van Béjart doen herleven, met onder meer zijn befaamde ‘Bolero’ naar de gelijknamige compositie van Maurice Ravel.

Mauricé Béjart werd op 1 januari 1927 geboren in Marseille. Dat betekent dat hij over een kleine maand tachtig jaar wordt. In 1960 stichtte hij in Brussel het Ballet van de XXste Eeuw. Hij wordt beschouwd als de grootste choreograaf van de voorbije eeuw en heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de geschiedenis van het Belgische ballet.

Zelf was Béjart als danser aan de slag bij Les Ballets de Paris de Roland Petit, het International Ballet in Londen en het Ballet Cullberg in Zweden. In 1953 richtte hij in Parijs zijn eerste dansgroep ‘Ballets de l’Etoile op, dat vier jaar later opgevolgd werd door het Ballet-Théatre de Paris. Naast het Ballet van de XXste Eeuw stichtte hij in Brussel ook nog de experimentele dansgroep Yantra en de beroemde dansschool Mudra.

Onenigheid met Gerad Mortier, directeur van de Muntschouwburg in Brussel, zette Béjart aan om in 1987 uit te wijken naar Lausanne. Ook de Mudraschool, die nochtans figuren als Anne Teresa de Keersmaecker, Maguy Marin en Michèle-Anne de Mey had voorgebracht, werd gesloten.

Als herinnering aan de vijftigste verjaardag van de oprichting van het Ballet-Théatre de Paris werd een dubbel hommageprogramma samengesteld. In ‘L’Amour-La Danse’ werden de beste liefdesfragmenten uit de meesterwerken van Béjart samengebracht, met onder meer ‘Le sacre du printemps’, ‘Roméo et Juliette’ en ‘Le Presbytère’. Daarnaast brengt ‘Brel et Barbara-L’Art d’etre Grand Père-Bolero’ drie van de meest belangrijke choreografieen van Béjart samengebracht.

Deze twee programma’s worden de volgende dagen in de Antwerpse Stadsschouwburg opgevoerd. Van 6 tot 10 december wordt ‘L’Ampur-La Danse’ opgevoerd. Van 13 tot 17 december volgt het tweede programma. Meer informatie kan verkregen worden op de website www.musichall.be.